Na de dood van zijn schildpad Milo is een kleine jongen diep bedroefd. Het gemis voelt hij overal. In zijn hart, in zijn hoofd, in zijn buik. Van zijn moeder mag hij een ander huisdier uitkiezen. Een paard, een hond, een leeuw? Eigenlijk wil hij alleen Milo!

Ontroerend prentenboek

Een ontroerend prentenboek van Zilveren Griffel-winnaar Pim Lammers met hartveroverende illustraties van Zilveren Penseel-winnaar Sanne te Loo. Op het omslag zie je een zonnig tafereel van een jongetje in een opblaaszwembad met een schildpad op zijn hoofd. Ze zijn duidelijk erg op elkaar gesteld. Het is even schrikken wanneer je het boek openslaat en hetzelfde jongetje ziet dat met een bedrukt gezicht naar de schildpad kijkt die in zijn armen ligt. Milo heet de schildpad en hij is dood. Van mama mag hij een nieuw huisdier uitkiezen, maar dat wil hij niet. Hij wil Milo!

Mama mist haar cavia

Mama had toen ze een jong meisje was ook een Milo, maar dat was een cavia. Het lijkt wel of ze die nog steeds mist. Zijn zusje en vriendjes raden hem vanalles aan, maar het gemis van Milo voelt hij in zijn hart, in zijn hoofd en in zijn buik. Samen met Milo joeg hij spoken, monsters en demonen weg van onder het bed. Ze gingen samen op avontuur en zouden nog vaker op avontuur gaan om schatten te zoeken. Milo was lief en leuk om te tekenen. De dagen zonder Milo zijn saai.

Zou het een droom zijn?

En zo zijn er nog miljoenen redenen om Milo te missen. En dan gaat hij samen met mama naar de dierenwinkel, maar hij hoeft geen nieuw huisdier. De dierenwinkel heeft ook schildpadden,maar niet een is er als Milo. Toch lijkt elk van die schildpadden wel íets van Milo te hebben… Danweet mama het goed gemaakt, alle schildpadden samen zijn wel een beetje zoals Milo en dus ze gaan allemaal mee naar huis. Of zou dat een droom zijn?

De illustraties zijn prachtig

In zachte tinten wordt in de illustraties vorm gegeven aan het gemis van Milo. De herkenbare stijl van Sanne te Loo past prachtig bij dit verhaal; het gebruik van kleurcontrasten en keuzes in voorgrond en achtergrond voegen veel toe aan de beleving van dit boek. In de prenten zijn allerlei details te ontdekken die tekst aanvullen. Opvallend is, dat we als lezer vanuit een ik-perspectief in het verdriet en de wanhoop worden gezogen. Er lijkt niets aan te doen. De omslag in emoties is onverwacht en erg grappig. De laatste illustratie laat een gelukkig jongetje zien, omgeven door schildpadden in een zonnige tuin met zwembad. Het lijkt wel een droom die uitkomt. Dit prentenboek biedt een mooi verhaal om te praten over verdriet en gemis.

Het juryrapport en speciale activiteiten bij de winnaar van de Sardes-Leespluim januari 2023 vind je hier.

Ik mis Milo
Tekst: Pim Lammers
Illustraties: Sanne te LooUitgeverij: Querido Vanaf ca. 4 jaar